اول این که متاسفانه دوباره لحجه داشتی و این بار خیلی بیشتر هم معلوم بود لحجه تون.دوم این که آهنگتون خسته کنندس،باید سعی کنین تو خوانندگیتون یه حالت سینوسی وارد کنین.یعنی شنونده از بالا پایین شدن لحن شما به گوش دادن ترغیب بشه.سوم این که مگه دنبالتون کردن آخه؟!خُب یه کم حرفاتو با ریتم آروم تری ادا کن...معمولا این جور حرفای سنگین و دردناک رو آروم میگن که شنونده باهاش حس بگیره...
باطنی هم مشکلاتی داره که گفتنش رو لازم نمیدونم.
امیدوارم که این نقد های هرچند کوچیک به دردتون بخوره.یاعلی
پاسخ:
سلام
ممنونم از انتقادتون واقعا جالب بود . آره قبول دارم من تو این آهنگ لهجه داشتم و خیلی بد بود لهجم .
اما خیلیا خیال میکنن ما داریم یه کار بسیار آسون رو پیش میگیرم و خیلی راحت آهنگ میدیم بیرون در حالی که امکانات بسیار ضعیف و کمه واقعا .
من الان دارم به صورت تجربی میرم جلو و هیچگونه استادی نداشتم تو زمینه رپ واسه همین یه جاهایی بد گاف میدم
سلام رفیق....هرکاری میکنی رو دوس دارم و همیشه ازت حمایت کردم و دوس دارم هدفت راضی کردن مخاطب نباشه و اونقد سختگیر باشی توی کارت و بهتر بگم توقعت از خودت رو اونقد بالا ببری که کاری رو بسازی که قلب خودت به شدت ازش راضی باشه و بدونی برای اون قطعه بالاترین توانت رو گذاشتی و دیگه بهتر از این نمیشه....کار ها هرچقدر ضعیف هم باشن مخاطب هایی هستن که دوسش دارن پس مخاطب تورو عقب میندازه .محورت رو بذار روی خودت به شرطی که توقعت از خودت خیلی بالاتر از این که هست بشه خیـــــــــــــــــــــلی بیشتر.
تو راهت رو قشنگ بری مخاطب خودش با سر میاد سمتت.سعی نکن مخاطب رو راضی کنی سعی کن خودت رو راضی کنی ، خودی که به این راحتی ها نباید راضی بشه.
سعی کن با تمام کمبودهای امکاناتی و تکنیکی که باهاش رو به رو هستی بهترین حالت ممکن رو به دست بیاری ...با حداقل امکانات بیشترین بازدهی که میتونه داشته باشه رو ازش بگیری....حتی به بیست هم راضی نباش. عدد قشنگ بیست رو ما آدما ساختیم واسه چی تو هدفت بیت و یک نباشه؟!! خودت میدونی حرفایی که میزنم با خیالات و رویاها فرق داره...چیزای با ارزش سخت گیر میان ولی گیر میان ....هرچقدر انرژی بذاری همونقدر والکنش مثبت میبنی...سعی کن خودت رو واسه هر تراک غرق کارت بکن که انگار تا لحظه ی تموم شدن تراک هیچ چیزی به جز نیازهای فیزیولوژیکی مثل آب و غذا و خواب مهم تر از خلق اون اثر نباشه. قبل ساخت یک کار این باور رو توی خودت بذار که این واقعا آخرین آهنگ زندگیته و باید یه اثر موندگار بشه که زندگیتو همین آهنگ زیر و رو کنه و مثل یه فنر باشه واسه پریدن به پله ی اخری که هرکسی آرزوشو داره.